اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و نشخوار فکری بیماران با درد غیرقلبی قفسه سینه

مقدمه: درد قفسه سینه از جمله شکایت‌های رایج افراد در مراجعه به مراکز درمانی ‌است که پس از بررسی مشخص می‌گردد اغلب این دردها منشأ غیر قلبی دارند. درمان شناختی-رفتاری یک روش روان‌درمانی مبتنی بر دو دیدگاه رفتاری و شناختی است که در این روش تأکید روی اصلاح رفتار و تغییر آن است. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و  نشخوار فکری بیماران با درد غیر قلبی قفسه سینه بود. مواد و روش­ها: این پژوهش از نوع کار آزمایی آموزشی تصادفی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش40 بیمار بودند که به شکل هدفمند از بیماران مراجعه­کننده به بیمارستان مرکز قلب تهران در سال 1395 انتخاب گردیدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی‌ها به دو پرسشنامه انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و نشخوار فکری پاسخ دادند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه­ای درمان به شکل هفتگی قرار گرفتند و جهت گروه کنترل به شکل هفتگی ویزیت رایگان انجام گردید. داده­ها با آزمون­های­ t مستقل، آنالیز واریانس دو طرفه با اندازه‌گیری­های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی بررسی شدند. یافته­ ها: میانگین نمرات مقیاس نشخوار فکری کاهش و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی در گروه آزمایش بر خلاف گروه کنترل افزایش یافت (001/0p<). این برتری در پیگیری دو ماه بعد نیز حفظ شده بود (001/0p<). نتیجه ­گیری: آموزش درمان شناختی-رفتاری بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و نشخوار فکری جهت بیماران با درد غیر قلبی قفسه سینه که دچار ناتوانی‌های جسمی شده‌اند، مؤثر است و نتایج درمان نیز پایدار می‌باشد.